Slide Background

Lydia Krabbendam

Professor Developmental Neuropsychology
Faculteit der gedrags- en bewegingswetenschappen

Samen met mijn groep onderzoek ik de ontwikkeling van hogere cognitieve functies (executieve functies, metacognitie, sociale cognitie) en de relatie met schools functioneren, welbevinden en probleemgedragtijdens de adolescentie.

Slide Background

Lydia Krabbendam

Professor Developmental Neuropsychology
Faculteit der gedrags- en bewegingswetenschappen

Samen met mijn groep onderzoek ik de ontwikkeling van hogere cognitieve functies (executieve functies, metacognitie, sociale cognitie) en de relatie met schools functioneren, welbevinden en probleemgedragtijdens de adolescentie.

Over mij

Ik ben gefascineerd door de wisselwerking tussen sociale omgeving en de ontwikkeling van sociale cognitie. Deze wisselwerking is heel duidelijk zichtbaar tijdens de adolescentie. Tijdens deze fase neemt de complexiteit en het belang van sociale relaties met leeftijdgenoten toe, en parallel daaraan ontwikkelen ook de sociaal-cognitieve functies en de hersenmechanismen die betrokken zijn bij deze functies. In 2014 ontving ik een Consolidator Grant van 2 miljoen euro van de European Research Council om naar deze wisselwerking onderzoek te doen. In een longitudinaal onderzoek gaan we de sociaal-cognitieve ontwikkeling van een grote groep adolescenten in kaart brengen met hersenscans, en cognitieve taken, en meten we daarnaast de sociale netwerken waar de adolescenten deel van uit maken.

In januari 2012 ontving ik een Vici-beurs van anderhalf miljoen euro om onderzoek  te doen naar hoe culturele oriëntatie de ontwikkeling van sociale cognitie en de onderliggende hersenmechanismen beïnvloedt.  Zijn er bijvoorbeeld verschillen te zien in de ontwikkeling van de hersenen bij iemand die opgroeit in een meer Westerse individualistische cultuur en iemand die opgroeit binnen een cultuur waarbij het collectief erg belangrijk is? We onderzoeken deze vraag door individuen uit verschillende culturen met elkaar te vergelijken, maar ook door in een experimentele situatie een bepaalde culturele oriëntatie op te wekken (‘priming’).

Op 23 maart 2012 sprak ik mijn oratie uit met de titel Niemand stapt tweemaal in dezelfde rivier’ en hiermee aanvaardde ik het ambt tot hoogleraar neuropsychologie de Faculteit der Gedrags- en Bewegingswetenschappen van de Vrije Universiteit Amsterdam (VU), eerst bij de afdeling Pedagogiek, sectie onderwijsneurowetenschap, en per 1 januari 2017 bij de afdeling Klinische, Neuro- en Ontwikkelingspsychologie, sectie Klinische Ontwikkelingspsychologie. Daarnaast ben ik lid van de onderzoeksinstituten iBBA en LEARN.

Na mijn studie Neuropsychologie heb ik als promovendus bij de Universiteit Maastricht onderzoek gedaan naar neuropsychologische stoornissen bij psychopathologie, in het bijzonder psychose. Daarna heb ik enkele jaren als neuropsycholoog in de klinische praktijk gewerkt en mijn registratie als GZ-psycholoog behaald. Vervolgens heb ik ruim zeven jaar bij de Universiteit Maastricht, School for Mental Health and Neuroscience gewerkt, als universitair docent en later als hoofddocent. Sinds 2009 ben ik als universitair hoofddocent begonnen bij de afdeling Onderwijsneurowetenschap van de VU. In dat jaar behaalde ik ook mijn BIG registratie als klinisch neuropsycholoog.  In 2011 kreeg ik mijn huidige positie als hoogleraar aangeboden en in April 2020 ben ik afdelingshoofd geworden van de  Afdeling Klinische, Neuro- en Ontwikkelingspsychologie.

Related Articles